Bær i heile hagen om sommaren, bær i heile frysen om vinteren. So mykje bær at det ikkje blir plass til julematen ... I dag har eg difor laga gelé av frysarbær. Litt rips, litt bringebær, litt appelsinskal, litt krydder og litt improvisasjon (eg er frykteleg dårleg til å halda meg til oppskrifter, men ofte går det greitt likevel. Ikkje alltd, men oftare enn ikkje). No står geléen fin og mørkeraud på kjøkendisken og geléar seg i glasa (håpar eg). Ved sida av står eit Norgesgla

Då eg var lita køyrde me Vikafjellet. Me køyrde Aurlandsfjellet, eller pakka niste og tidsfordriv og tok 2-timarsferje. Me køyrde opp på fjell og over fjell og ned frå fjell og rundt fjell. No har me tunell, og køyrer gjennom fjell. Det har vorte kortare og lettare og raskare å reisa oftare. Men turen i seg sjølv, blir ikkje heilt den same.

Kanskje det er eit tidleg teikn på manglande inspirasjon (lovar dårleg på dag 2 av kalendaren), men dagens bilete er frå akkurat same stad som gårsdagens: vegen langs Jostedøla, frå Gaupnahagen fram til Hurredn. Desse har eg derimot ikkje teke i dag, men henta fram frå arkivet, nærare bestemt frå den 27.mai. Èi av mange oppdagingar eg har gjort ved å vera vekke frå Noreg ei stund, er at årstider er noko av det finaste som finst. Årstidene gir rytme til året og livet, og står

Det vert ikkje adventskalendar på meg i år. Eg klagar ikkje, det er min eigen feil. Om eg hadde planlagd godt nok til å få inn julekalendarmekking på planen desse siste vekene i november, hadde eg òg fått kalendar sjølv. Men slik vart det ikkje. I dag tidleg vakna eg difor til 1. desember utan å kunna opna verken luke eller presang. Det blei ikkje heilt det same å gå og finna seg ein sjokolade i skuffa sjølv. Den fyrste snøen har lagt seg i Gaupne, desembersola lokka gjennom